In ontwikkeling

De kerk is gebouwd in een eenvoudige gotische stijl.
Hij maakt van de buitenkant allerminst de gebruikelijke gotische, lichte naar de hemel wijzende, indruk. Door het gebruik van donkere baksteen maakt het gebouw zelfs een sobere, sombere indruk. De enige versiering zijn de gemetselde balustraden langs de dakgoten. Ook de gebruikelijke gotische elementen als luchtbogen, pinakels en versieringen in natuursteen ontbreken.
Toch valt de gotische stijl goed te herkennen aan de hoge spitsboogvensters tussen de torens en de vensters in het dwarsschip.
In de veertiende eeuw, toen de kerk werd gebouwd, was het gebruik van baksteen op zo’n grote schaal een bijzondere aangelegenheid. Later werd aan deze bouwstijl de term baksteen-gotiek gegeven.

De kerk heeft als een van de weinige gotische kerken in Nederland een tweetorenfront. Opvallend is dat de twee torens niet gelijk zijn: de linker toren heeft drie galmgaten, de rechter twee.

De Walburgiskerk stond vroeger met het koor dicht tegen de stadsmuur en later tegen het bastion Spijker Bosje. Toen was er, omdat de kerk gebouwd was voor de kanunikken als kapittelkerk, niet een priesterkoor zoals we dat tegenwoordig kennen; de Walburgis had nog geen rond koor. Dat is pas later toegevoegd, bij de restauratie in 1851-1854, na de afbraak van het bastion Spijker Bosje.

Van 1851 tot 1854 werd de kerk gerestaureerd door architect Theo Molkenboer, die het priesterkoor toevoegde (zie hiervoor) en de verdwenen gewelven in hout en stucwerk reconstrueerde. De architect, die zich nauwelijks had verdiept in de bouwkundige principes van gotische constructies, nam bovendien de rampzalige beslissing om enkele vierkante pijlers te laten afkappen tot ronde pilaren, met als gevolg dat de constructie ernstig werd verzwakt en de noordelijke toren instortte. De toren werd in 1855 herbouwd.

Bij de bouw van de kerk in de 14de eeuw had de bouwmeester de westkant van de noordtoren bovenin met 3 bogen uitgerust; de andere kanten en de zuidtoren slechts met 2. Waarom? Volgens de ene bron om de Heilige Drie-eenheid uit te beelden. Volgens de andere omdat 2 galmgaten in beide torens zo saai is. Wat het echte antwoord is weten we echter niet.
Bij de herbouw van de toren in 1855 heeft de architect Molkenboer omwille van de symmetrie gekozen voor een toren met twee galmgaten.
Bij de opbouw na de oorlog wilde de architect de noordtoren weer terugbrengen in zijn oorspronkelijke vorm, met drie galmgaten. Dit is dus maar voor een deel gelukt: in die oorspronkelijke vorm had alleen de westkant 3 galmgaten, nu alle kanten.

De Walburgiskerk is aangewezen als rijksmonument.
Op de site Rijksmonumenten.nl vind je ook foto's.

Deze aflevering van Verliefd op Arnhem gaat over dit gebouw:
De rokkenjagers van Walburgis