De Gele Rijder is een ruiterstandbeeld van de trompetter van de Gele rijders, gemaakt door Gijs Jacobs van den Hof.
Het is genoemd naar het korps Rijdende artillerie, een korps van de Nederlandse Koninklijke Landmacht dat bekend is als de Gele Rijders.

De Rijdende Artillerie werd op initiatief van stadhouder Willem V op 21 februari 1793 door de Staten-Generaal opgericht. Dit om de artillerie in staat te stellen om op het slagveld de paarden van de veel snellere cavalerie te kunnen volgen.
Na de overwinning van de Duitsers in mei 1940 werd het Nederlandse leger ontbonden, en dus ook de Rijdende Artillerie. Na de Tweede Wereldoorlog werd het Nederlandse leger opnieuw opgebouwd, maar zonder Rijdende Artillerie. Door motorisering en mechanisering was de reguliere veldartillerie snel verplaatsbaar geworden, waarmee de Rijdende Artillerie als apart legeronderdeel overbodig was geworden.
Begin jaren 60 van de 20e eeuw werd besloten om de traditie van de Rijdende Artillerie voort te zetten door een van de toenmalige afdelingen veldartillerie, die uit Schaarsbergen, om te dopen naar een Afdeling Rijdende Artillerie. Vanaf 16 januari 1963 ging die verder door het leven met die naam.

Oud-Gele Rijders hielden in de naoorlogse jaren de herinnering levend met bijeenkomsten en optredens in volledige uitdossing. Plaats van handeling was veelal Arnhem, de voormalige garnizoensplaats van de Rijdende Artillerie.

Het uniform van de Gele Rijders is met gele tressen afgezet. Dit was een geschenk van Prins Willem II bij zijn inhuldiging tot koning in 1842. De naam Gele Rijders is door dit uniform ingegeven.