Als stadsvernieuwingsproject werd er in 1974 met de nieuwbouw van 121 woningen begonnen in de vier Nijverheidsstraten begonnen. In 1975 werd de laatste woning opgeleverd.
Het ontwerp ervan was van T.A.J. Janssen van Architectenbureau Van Heelsbergen.

Het oude krappe stratenpatroon werd in tact gelaten. Om de beperkte ruimte van de parallelle straat toch volgens de nieuwe normen te kunnen bebouwen, bedacht men iets creatiefs: om en om blokjes van twee woningen, afwisselend met de voorkant van de ene en dan weer naar de andere straat.

De oorspronkelijke bebouwing van de Nijverheidsstraatjes dateerde uit de jaren 1871-1874, toen dit deel van Klarendal vol werd gebouwd met kleine krappe arbeiderswoningen zoals nu nog in de Paulstraat staan.
De woningen werden gebouwd door de stichting Nijverheid (1871-1900) die haar naam aan de straatjes verbond.

Na de 2e Wereldoorlog verslechterde de staat van deze bebouwing snel, zoals ook elders in de buurt.

Slopen dus! Dat was in veel steden schering en inslag, om grootse plannen als verkeersdoorbraken en torenflats te kunnen realiseren. Dat wilde ook de verantwoordelijke wethouder Bisterbosch. Klarendal werd daarbij door hem omschreven als ‘een oude wastobbe, die je wel kunt repareren, maar toch uit de tijd blijft’. Inspraak vond hij flauwekul.

In 1974 gaven Tempo van Vlaanderen en de echte burgemeester J.A.F. Roelen in 1974 een gezamenlijke rondleiding door de wijk aan staatssecretaris Jan Schaefer. De aangekondigde bulldozers van eind jaren zestig waren definitief een halt toe geroepen.