Het monument bestaat uit een rechthoekige vijver met een waterspel, gevormd door een aantal fonteinen en een verticaal element waartegen een plastiek is geplaatst.
Achter de waterpartij bevindt zich een enigszins verhoogd terras, gedeeltelijk overdekt door betonnen “parasols” waardoor een patio is ontstaan. De bestrating in en om de ruimte is gemaakt van op kleur geselecteerd en in specie gezet grind.

Het plastiek, “De explosieve krachten van de natuur”, is van Shinkchi Tajiri. Het wordt ook wel “de Libelle” genoemd.
De sculptuur zweeft aan een zuil en stelt een libelle voor die zich ontpopt, als symbool voor de explosieve krachten in de natuur. Het beeld bestaat uit gebogen messing buizen en gegoten bronzen onderdelen, die aan elkaar zijn gelast.

Het ontwerp van het monument is van Henk Brouwer van het Architectenbureau Brouwer en Deurvorst.

De AKU-fontein is een geschenk AKU (nu een onderdeel van AKZO-Nobel) in 1961. De directie wilde ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan aan de burgerij van Arnhem een aandenken en dacht aan “een monument of fontein op een markant punt in de stad zodanig dat dit geschenk een wezenlijke functie in het stadsleven zou gaan vervullen”.

Het object werd gezien als een bekroning van de wederopbouwperiode in Arnhem.

Van 1866 tot 1959 stond hier, tussen het Willemsplein en het Gele Rijdersplein, de HBS, het Thorbeckelyceum. Door de afbraak ervan in 1959 was een open plekplugin-autotooltip__plain plugin-autotooltip_bigDe plek was dus toen besloten werd daar de AKU-fontein te plaatsen al een open plek; het Thorbecke-lyceum is niet, zoals vaak wordt gezegd, gesloopt om daar de fontein te realiseren. ontstaan die op dat moment nog geen bestemming had.

Na de sloop van het Thorbeckelyceum bestond er vanuit stedenbouwkundig oogpunt behoefte aan een zekere visuele scheiding tussen het Willemsplein en het Gele Rijdersplein. Die scheiding moest echter ook voldoende transparant zijn om het ruimtelijke verband tussen beide pleinen te behouden (er mocht van de gemeente niet weer een gebouw komen). De oplossing voor die dubbele vraag naar scheiding en verbinding, was toen in de ogen van ontwerpers en gemeentebestuur een twee-eenheid van contrasterende delen: de fontein of waterpartij en daarachter het verhoogde plein met een door fragiele kolommen gedragen overdekte gaanderij.
Nu wordt daar door velen anders over gedacht.

In het trottoir voor de fontein bevindt zich een tegel met het opschrift “Arnhem dank – Rust roestig, MBCS 1962”. Deze spreuk slaat op een bijl en een schop, die door studenten van de Middelbare- en Cultuurtechnische School op die plek begraven zijn als aandenken aan de afsluiting van hun studie in 1962.

De AKU-fontein is aangewezen als rijksmonument.

• AKUfontein.nl
  
• Arnhem uit de Kunst, Theo Brink, Uitgave Hijman Ongerijmd, blz 35