De brug, in Art Nouveau-stijl, is in 1908 (zie ook de brug in de Sonsbeeksingel) bij de aanleg van de Transvaalbuurt gebouwd. Nadat de gedempte beek tussen de Sonsbeekweg en de Cronjéstraat weer was uitgegraven, is hij in de periode 2005-2007 weer gereconstrueerd.

De leuningen van de brugdelen bestaan uit negen hardstenen hekpalen met een afgeronde bovenkant en een aan de waterzijde uitbuikende voet.
Tussen die palen bevinden zich witgeschilderde smeedijzeren sierhekken met spinnenweb-motief en aan de bovenzijde een groene buis.
Op de middelste hekpaal en de hekpalen aan de uiteinden van de brugleuningen zijn op een opengewerkte `spits' van sierlijk smeedijzerwerk smeedijzeren (gas)lantaarns geplaatst.

De brugdelen hebben een hardstenen overspanning met doorstroomopening in het midden.
Aan weerszijden van deze opening bestaat de onderbouw uit een aantal hardstenen bogen met een opvulling van ruw behakte breuksteen.
Halverwege het brugdek en de waterspiegel is in die opening een hardstenen waterbekken is geplaatst. Hierdoor ontstaat een kleine waterval, die herinnert aan de Prümer molen die hier gestaan heeft.

De brug is een rijksmonument.