Gilde-Encyclopedie

Het oorspronkelijke gebouw van het St.Peters Gasthuis (Rijnstraat 71) moet van voor 1354 dateren. Dendrochronologisch onderzoek in 1993 van de nog aanwezige houtconstructies heeft aangetoond, dat verschillende houtdelen van de kappen op het voorhuis zelfs ouder zijn dan 1354. Het pand heette in de 14de eeuw “die Munte”of “Altmeynte” en is waarschijnlijk zo genoemd naar een muntmeester, die daar gewoond heeft. In 1401 bepaalde de toenmalige eigenaar Mr.Johan Wolters van Arnhem bij testament, dat het huis bestemd moest worden tot: “een hospitael ende een geestlijck huys voor die ermen ende die siecken te ontfangen ende te vueden….” In zes jaar tijd werd het tot dat doel verbouwd en in 1407 gewijd aan St.Peter. Het gebouw heeft tot in de 16de eeuw als gasthuis gefunctioneerd. In 1527 werden de –nu nog bestaande- middeleeuwse kelders verhuurd aan de hertog Karel van Gelre voor de opslag van zijn wijnvoorraad. In de 17de eeuw werden hospitaalkerk en kelders openbaar verhuurd. In 1849 kocht een wijnhandelaar het sterk vervallen complex. Het werd gerestaureerd ter “versterking van het gotische karakter”. Sindsdien heeft het gebouw een winkelfunctie behouden In 1898 werd de onderbouw van de voorgevel ten gerieve van de toen in het pand gevestigde meubelwinkel, weggebroken om plaats te maken voor een winkelpui met grote etalageramen. In 1932 werd het voormalige St.Peters Gasthuis weer teruggekocht door de stichting St.Peters Gasthuis. Deze stichting heeft de onderpui in 1954/55 gereconstrueerd, waarbij de zeer grote winkelpui weer werd vervangen door kleinere vensters. Het huidige tufstenen beeld van Petrus op de topgevel werd in die zelfde tijd vervaardigd door E.Baron Speyart van Woerden en vervangt waarschijnlijk een vroeger exemplaar. De vier, achter elkaar liggende kelders in het gebouw zijn te betreden via de ingang van het kelderproject in de Oude Oeverstraat of via de lift, die zich aan de achterzijde van het pand bevindt. Van de Oeverstraat uit, is de oorspronkelijke toren van het gasthuis goed te zien.

De Drieharingenplaats is waarschijnlijk genoemd naar de nauwelijks te onderscheiden 3 vissen in een terra-cottasteen in de voorgevel van het voormalige pakhuis, dat mogelijkerwijs als vispakhuis heeft gediend. Het is echter de vraag of deze terra cottasteen en de andere gevelstenen in de voorgevel, van oorsprong in die gevel aanwezig waren. Het pakhuis is in gebruik geweest als sociëteit van de studentenvereniging Quercus van de Bosbouw- en cultuur-technische school Larenstein